Met deze woorden werd in 1994 een van de meest inclusieve constituties ooit aangenomen in
Zuid-Afrika (Enslin 2003, 73-74). Zuid-Afrikanen van alle afkomsten en huidskleuren kregen
gelijke rechten en Zuid-Afrika werd herboren als Rainbow Nation. Dit stond in sterk contrast met
de periode van apartheid die eraan voorafging. De apartheid was het formele systeem van
rassensegregatie dat ontworpen was met het expliciete doel om ‘blacks’ en ‘coloureds’
1 buiten te
sluiten. Dit betekende dat 80 procent van de Zuid-Afrikaanse bevolking elke vorm van
burgerschap ontzegd werd (Swartz et al. 2012, 27). Het systeem van rassensegregatie hield onder
andere in dat ‘blacks’, ‘coloureds’ en ‘whites’ mensen verboden werd om buiten hun eigen groep
te werken, wonen of trouwen. Jongeren hebben een grote rol gehad in de strijd tegen apartheid,
zo was een op de vier jongeren politiek actief. Daarnaast hebben waarschijnlijk nog meer
jongeren geparticipeerd in de massa-demonstraties en boycots (Swartz 2004, 5). Zuid-Afrika
heeft een enorme politieke en sociale transformatie ondergaan, van een samenleving gebaseerd
op racisme naar een samenleving van tolerantie, gelijkheid en mogelijkheden (Enslin 2003, 73-
74). Dit begon met de visie van Nelson Mandela van hoop, eenheid en vertrouwen in de
mogelijkheid van een beter Zuid-Afrika (Besteman 2008, 1-9).